Więcej informacji ― Polskie

Urticarial vasculitis to rzadka choroba, charakteryzująca się długotrwałymi lub nawracającymi epizodami pokrzywki. Chociaż objawy skórne mogą przypominać przewlekłą pokrzywkę, są one wyjątkowe, ponieważ zmiany utrzymują się co najmniej 24 godziny, a po ustąpieniu mogą pozostawiać ciemne przebarwienia. Często przyczyna pozostaje nieznana, ale czasami chorobę wywołują niektóre leki, infekcje, choroby autoimmunologiczne, zaburzenia krwi lub nowotwory. Niektóre badania powiązały ją nawet z wirusem Covid‑19 oraz grypą H1N1. Urticarial vasculitis może także dotyczyć innych narządów – mięśni, nerek, płuc, żołądka i oczu. Choć biopsja skóry może potwierdzić diagnozę, nie zawsze jest ona niezbędna. Leczenie zazwyczaj zaczyna się od antybiotyków, dapsonu, kolchicyny lub hydroksychlorochiny w łagodniejszych przypadkach. W cięższych postaciach stosuje się leki hamujące układ odpornościowy, takie jak metotreksat lub kortykosteroidy. Ostatnio terapie biologiczne (rituximab, omalizumab, interleukin‑1 inhibitors) okazały się obiecujące w trudnych przypadkach.
Urticarial vasculitis is a rare clinicopathologic entity that is characterized by chronic or recurrent episodes of urticarial lesions. Skin findings of this disease can be difficult to distinguish visually from those of chronic idiopathic urticaria but are unique in that individual lesions persist for ≥24 hours and can leave behind dusky hyperpigmentation. This disease is most often idiopathic but has been linked to certain drugs, infections, autoimmune connective disease, myelodysplastic disorders, and malignancies. More recently, some authors have reported associations between urticarial vasculitis and COVID-19, as well as influenza A/H1N1 infection. Urticarial vasculitis can extend systemically as well, most often affecting the musculoskeletal, renal, pulmonary, gastrointestinal, and ocular systems. Features of leukocytoclastic vasculitis seen on histopathologic examination are diagnostic of this disease, but not always seen. In practice, antibiotics, dapsone, colchicine, and hydroxychloroquine are popular first-line therapies, especially for mild cutaneous disease. In more severe cases, immunosuppressives, including methotrexate, mycophenolate mofetil, azathioprine, and cyclosporine, as well as corticosteroids, may be necessary for control. More recently, select biologic therapies, including rituximab, omalizumab, and interleukin-1 inhibitors have shown promise for the treatment of recalcitrant or refractory cases.

Do szpitala zgłosił się 35‑letni mężczyzna z utrzymującą się od 15 dni jaskrawoczerwoną, bolesną wysypką na udach i nogach oraz bólem stawów. Przez tydzień przed pojawieniem się wysypki miał infekcję dróg moczowych. Na skórze pojawiło się kilka delikatnych, pierścieniowych, częściowo blanszujących, czerwonych plam po obu stronach ud i nóg. Przez tydzień podawano mu doustnie prednizolon (40 mg/dzień) oraz lek przeciwhistaminowy niepowodujący senności – fexofenadine (feksofenadyna). W ciągu tygodnia wszystkie zmiany skórne zniknęły całkowicie. W kolejnych sześciu miesiącach regularnych badań kontrolnych nie pojawiły się żadne nowe zmiany skórne.
A 35-year-old man came in with a 15-day history of bright red, painful rashes on both thighs and legs, along with joint pain. He had a urinary tract infection for a week before the rash appeared. His skin showed several tender, ring-shaped, partially blanchable, red plaques on both sides of his thighs and legs. He was given oral prednisolone (40mg/day) for a week along with a non-drowsy antihistamine (fexofenadine). Within a week, all the rashes disappeared completely. There were no more rashes during the next 6 months of regular check-ups.