Więcej informacji ― Polskie

Urticarial vasculitis to rzadka choroba charakteryzująca się długotrwałymi lub nawracającymi epizodami pokrzywki. Chociaż objawy skórne mogą przypominać przewlekłą pokrzywkę, są one wyjątkowe, ponieważ pokrzywka utrzymuje się przez co najmniej 24 godziny i po zaniknięciu może powodować ciemne plamy. Choć często ma nieznaną przyczynę, czasami może być wywołana przez niektóre leki, infekcje, choroby autoimmunologiczne, zaburzenia krwi lub nowotwory. Niektóre badania powiązały ją nawet z wirusem Covid-19 i grypą H1N1. Może również wpływać na inne części ciała, takie jak mięśnie, nerki, płuca, żołądek i oczy. Chociaż określony rodzaj badania tkanki może potwierdzić diagnozę, nie zawsze jest to konieczne. Leczenie zazwyczaj rozpoczyna się od antybiotyków, dapsonu, kolchicyny lub hydroksychlorochiny w łagodniejszych przypadkach. W cięższych przypadkach mogą być potrzebne leki hamujące układ odpornościowy, takie jak metotreksat lub kortykosteroidy. Ostatnio terapie biologiczne (rituximab, omalizumab, interleukin-1 inhibitors) okazały się obiecujące w trudnych przypadkach.
Urticarial vasculitis is a rare clinicopathologic entity that is characterized by chronic or recurrent episodes of urticarial lesions. Skin findings of this disease can be difficult to distinguish visually from those of chronic idiopathic urticaria but are unique in that individual lesions persist for ≥24 hours and can leave behind dusky hyperpigmentation. This disease is most often idiopathic but has been linked to certain drugs, infections, autoimmune connective disease, myelodysplastic disorders, and malignancies. More recently, some authors have reported associations between urticarial vasculitis and COVID-19, as well as influenza A/H1N1 infection. Urticarial vasculitis can extend systemically as well, most often affecting the musculoskeletal, renal, pulmonary, gastrointestinal, and ocular systems. Features of leukocytoclastic vasculitis seen on histopathologic examination are diagnostic of this disease, but not always seen. In practice, antibiotics, dapsone, colchicine, and hydroxychloroquine are popular first-line therapies, especially for mild cutaneous disease. In more severe cases, immunosuppressives, including methotrexate, mycophenolate mofetil, azathioprine, and cyclosporine, as well as corticosteroids, may be necessary for control. More recently, select biologic therapies, including rituximab, omalizumab, and interleukin-1 inhibitors have shown promise for the treatment of recalcitrant or refractory cases.

Do szpitala zgłosił się 35-letni mężczyzna z utrzymującą się od 15 dni jaskrawoczerwoną, bolesną wysypką na udach i nogach oraz bólem stawów. Przez tydzień przed pojawieniem się wysypki miał infekcję dróg moczowych. Na jego skórze pojawiło się kilka delikatnych, pierścieniowych, częściowo blanszujących, czerwonych płytek po obu stronach ud i nóg. Przez tydzień podawano mu doustnie prednizolon (40 mg/dzień) wraz z lekiem przeciwhistaminowym niepowodującym senności (feksofenadyną) . W ciągu tygodnia wszystkie wysypki zniknęły całkowicie. W ciągu kolejnych 6 miesięcy regularnych badań kontrolnych nie wystąpiły już żadne wysypki.
A 35-year-old man came in with a 15-day history of bright red, painful rashes on both thighs and legs, along with joint pain. He had a urinary tract infection for a week before the rash appeared. His skin showed several tender, ring-shaped, partially blanchable, red plaques on both sides of his thighs and legs. He was given oral prednisolone (40mg/day) for a week along with a non-drowsy antihistamine (fexofenadine). Within a week, all the rashes disappeared completely. There were no more rashes during the next 6 months of regular check-ups.